Η μέρα που γεννήθηκε ο Θεός! Tα ρεκόρ του! (pics+video)




Σαν σήμερα, πρίν 63 χρόνια, στίς 23 Ιουλίου 1957 γεννήθηκε στο Νιού Τζέρσει των ΗΠΑ ο μεγαλύτερος Έλληνας μπασκετμπολίστας όλων των εποχών.
Ο άνθρωπος που κατήργησε το νόμο της βαρύτητας.
Ο άνθρωπος που άλλαξε τον ρου της ιστόριας ολόκληρου του Ελληνικού μπάσκετ.
Ο άνθρωπος που «απογείωσε» τον μπασκετικό Άρη και τον οδήγησε στα μονοπάτια της δόξας.
Όσοι έζησαν τα κατορθώματα του Νίκου Γκάλη, σίγουρα είναι ευλογήμενοι από τον Θεό!
Οι επιδόσεις του θρυλικού παίκτη:
-Nτεμπούτο με τη φανέλα του Άρη στις 02.12.1979 (Άρης-Ηρακλής 79-78) με τον Γκάλη να πετυχαίνει 30 πόντους.
- Πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο ελληνικό πρωτάθλημα (12.849 πόντοι).
- Πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο ελληνικό κύπελλο (1.485 πόντοι).
- 4896 πόντους σε κύπελλα Ευρώπης (1ος σκόρερ όλων των εποχών).
- 148 παρουσίες σε κύπελλα Ευρώπης.
- Είναι ρέκορντμαν πόντων σε φάιναλ φορ κυπέλλου πρωταθλητριών.
- Ρέκορντμαν πόντων σε τελικούς κυπέλλων Ελλάδας (πάνω από 200 πόντοι).
- Ρεκόρ 62 πόντων στο πρωτάθλημα (1981, Άρης-Ιωνικός).
- Ρεκόρ 52 πόντων στο κύπελλο (1987, Άρης-Πανελλήνιος).
- Ρεκόρ 57 πόντων σε ευρωπαϊκό παιχνίδι (Άρης-Καρέρα).
- Ρεκόρ 53 πόντων με την εθνική (Ελλάδα-Παναμάς).
- Έχει συμμετάσχει σε 4 φάιναλ φορ.- Μέσος όρος καριέρας (με τον Άρη), περίπου 37 πόντους σε κάθε παιχνίδι (ασύλληπτο ρεκόρ για το παγκόσμιο μπάσκετ!).
- Σε 105 αγώνες (με τον Άρη), έχει σημειώσει πάνω από 40 πόντους.
- Αναδείχθηκε 11 φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος (με τον Άρη).
- Με τον Άρη κατέκτησε 8 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα Ελλάδος.
- Στα πρώτα του 70 παιχνίδια με την Εθνική Ελλάδος σκοράρει σταθερά πάνω από 10 πόντους, σε 48 από αυτά έχει περάσει τους 30 πόντους και σε 23 από αυτά έχει περάσει τους 40 πόντους.
- Στις 29.06.1991 εναντίον της Τσεχοσλοβακίας σκόραρε 37 πόντους για 168η και τελευταία φορά με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος.
- Έχει ξεπεράσει τους 1000 πόντους σε τελική φάση ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
- Έχει 5.131 πόντους με την Εθνική Ελλάδος σε 168 αγώνες
- 30,5 πόντοι μέσος όρος σε κάθε αγώνα με την Εθνική Ελλάδος (ρεκόρ ανεπανάληπτο για το παγκόσμιο μπάσκετ). - Πολυτιμότερος παίκτης του προολυμπιακού τουρνουά του 1980.



- Το 1981 σημείωσε 225 πόντους σε 9 μέρες και οδήγησε την Εθνική στα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος αήττητη.
- Είναι 1ος σκόρερ του ομίλου του στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1981.
- Είναι 1ος σκόρερ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1983 (με 231 πόντους!).
- Πολυτιμότερος παίκτης και 1ος σκόρερ του προολυμπιακού τουρνουά του 1984 (με 186 πόντους!).
- Είναι 1ος σκόρερ του Παγκόσμιου πρωταθλήματος του 1986 (με 332 πόντους σε 9 αγώνες! – ασύλληπτο ρεκόρ για διοργάνωση τέτοιου επιπέδου).
- Έχει ψηφιστεί αμέτρητες φορές πρώτος στα δημοψηφίσματα εφημερίδων και περιοδικών (όπως η Γκαζέτα ντε λο Σπορτ) και σε ψηφοφορίες αθλητικών συντακτών (ανάμεσα σε αυτές: 1ος μπασκετμπολίστας στην Ευρώπη, 10ος αθλητής στον κόσμο για όλα τα σπορ (!) και 4 φορές καλύτερος Έλληνας αθλητής).
- Πολυτιμότερος παίκτης και 1ος σκόρερ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1987 (με 296 πόντους!).
- Πρωταθλητής Ευρώπης το 1987.
- Πολυτιμότερος παίκτης και 1ος σκόρερ του προολυμπιακού τουρνουά του 1988 (με 254 πόντους!).
- 1ος σκόρερ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1989 (με 178 πόντους).
- Δευτεραθλητής Ευρώπης το 1989.
- 1ος σκόρερ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1991 (με 158 πόντους).
- Αγωνίστηκε πέντε φορές στη Μικτή Ευρώπης.
- Από το 2007 βρίσκεται στο «Hall of Fame» της FIBA.
- Το 2008 συγκαταλέχθηκε ανάμεσα στους 35 μεγαλύτερους παίχτες του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος όλων των εποχών.
-07.05.2013 αποσύρεται για πάντα η φανέλα με το νούμερο «6» του Άρη στην οροφή του Nick Galis Hall.
-Απρίλιος του 2017 ανακοινώνεται από το διάσημο Naismith Hall of Fame ότι ο Νίκος Γκάλης αποτελεί και επίσημα μέλος.
-Το κλειστό του ΟΑΚΑ έχει μετονομαστεί σε «Νίκος Γκάλης» ενώ η κεντρική σάλα του «Αλεξάνδρειου» σε «Nick Galis Hall».

Είπαν για τον Νίκο Γκάλη:
«Αν εγώ είμαι ο γιος του Διαβόλου, τότε ο Γκάλης είναι ο ίδιος ο Διάβολος».
Ντράζεν Πέτροβιτς (παίκτης της εθνικής Γιουγκοσλαβίας και του NBA)
«O Nτράζεν είναι αδερφός μου, αλλά για καλύτερο αθλητή του 1987 ψήφισα τον Γκάλη».
Aλεξάντερ Πέτροβιτς (προπονητής)
«Ο Γκάλης είναι ο παίκτης του 21ου αιώνα. Του βγάζω το καπέλο».
Αλεξάντερ Γκομέλσκι (προπονητής της εθνικής ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης)
«Αν ο Γκάλης θέλει να βάλει καλάθι, θα το βάλει όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος».
Άρβιντας Σαμπόνις (Λιθουανός παίκτης της εθνικής της Σοβιετικής Ένωσης και του NBA)
«Δεν περίμενα ότι θα υπήρχε ένας τόσο καλός επιθετικός παίχτης στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Ελλάδα».
Μάικλ Τζόρνταν (ο μεγαλύτερος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών)
«Είδα τον Γκάλη να κάνει πράγματα, που δεν γινόταν ούτε στους Λέικερς και τους Σέλτικς».
Μπομπ Μάκαντου (παίχτης του ΝΒΑ και του ιταλικού πρωταθλήματος)
«Είπα στους παίκτες μου πως θα μαρκάραμε τους 4 παίκτες του Άρη και κάναμε τα σχέδια μας. Για τον Γκάλη κάναμε την προσευχή μας».
Bόιτσεκ Kραϊόφσκι (προπονητής της Λεχ Πόζναν)
«Ξέρω έναν τρόπο να σταματήσουμε τον Γκάλη: να τον κλειδώσουμε στο ξενοδοχείο!».
Pουντ Xαρεβάιν (προπονητής της Ολλανδίας)









Posted by
Aris Retro 1914

More

Η προπαγάνδα και παραπληροφόρηση που τελείται λοιπόν έχει να κάνει με μια φωτογραφία που "κυκλοφορεί" συχνά-πυκνά και που δυστυχώς τείνει να επηρεάζει και φίλους του Άρη που μπαίνουν στο τρυπάκι να πιστέψουν ό,τι  νομίζουν ότι μπορεί να βλέπουν...
Η φωτογραφία λοιπόν που έχουν "οικιοποιηθεί" οι ανιστόρητοι και τη παρουσιάζουν με... καμάρι είναι φωτογραφία του Άρη που έχει τραβηχτεί πρίν από τον τελικό κυπέλλου Ελλάδος στις 2 Ιουνίου 1940 ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Άρη στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. 
Η φωτογραφία δείχνει τον Άρη να χαιρετάει.


Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ'την αρχή και ας μάθουμε λιγάκι ιστορία στους αμόρφωτους και ανιστόρητους που "χρησιμοποιούν" τη συγκεκριμένη φωτογραφία για τους δικούς τους "ύπουλους" σκοπούς! 
Στις 4 Αυγούστου 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς επιβάλλει τη δικτατορία στην Ελλάδα και σε όλη τη χώρα ΑΠΑΝΤΕΣ ΧΑΙΡΕΤΑΝΕ κατ'αυτόν τον τρόπο! 
Είθισται σε σχολεία, σε αθλητικούς χώρους, σε πολιτικές συγκεντρώσεις, σε οποιοδήποτε κοινωνικό γεγονός ΟΛΟΙ οι άνθρωποι να χαιρετάνε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ με αυτόν τον τρόπο! 
Φυσικά αυτό το γεγονός δεν το γνωρίζουν οι ανιστόρητοι φροντίζοντας τη συγκεκριμένη φωτογραφία να τη μοντάρουν γράφοντας πάνω της για φιλίες με κατακτητές...

Να τους ενημερώσω λοιπόν τους ανιστόρητους πως η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940 ενώ ακολούθησε η γερμανική εισβολή τον Απρίλιο του 1941.
Η φωτογραφία μας θυμίζω, είναι στις 2 Ιουνίου 1940, άρα χρονικά πρίν από τα μεγάλα γεγονότα, εκτός και αν πιστεύουν οι "καλοθελητές" πως μόνο ο Άρης χαιρετούσε έτσι ή ο Άρης κατα τη φαντασία τους ήταν οι "πράκτορες" στην αθλητική και μη ζωή της χώρας...
Από τα στοιχεία που προκύπτουν και αυτό που γνωρίζουν επίσης άπαντες (εκτός των ανιστόρητων οπαδών τους) είναι πως ο συγκεκριμένος χαιρετισμός υπήρχε πρίν τη δικτατορία του Μεταξά! 
Παρακάτω παραθέτω μοναδικά φωτογραφικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Αύγουστος 1936, στη τελετή έναρξης στην Αθήνα ποδοσφαιριστές χαιρετάνε τον Δήμαρχο της Αθήνας Κώστα Κοτζιά! 


1935, κατά ένα παράξενο λόγο (για τους ανιστόρητους) αθλητές της Εθνικής Ομοσπονδίας παρελάσουν με το χέρι υψωμένο...

1937, ποδηλατιστές χαιρετάνε και αυτοί (μάλλον και αυτοί κατα το φτωχό μυαλό τους έχουν συνάψει "φιλίες"...)

Ιούνιος 1939, 32 ολόκληροι Σύλλογοι με αθλητές έχουν συνάψει και αυτοί "φιλίες" με τον κατακτητή... (πάντα με το μυαλό των προπαγανδιστών)
1939, προφανώς και οι μαραθωνοδρόμοι "συμμετέχουν" στη χαιρετούρα....

1940, να μη "ξεχάσουν" οι προπαγανδιστές οπαδοί την επόμενη φορά να βάλουν μαζί με τη φωτογραφία του Άρη και τους αθλητές-σπουδαστές του Μετσόβιου Πολυτεχνείου...
25.09.1940 Παναθηναϊκός, Εθνικός και Ατρόμητος μάλλον και αυτοί βρίσκονται μαζί με τον Άρη σε διαβολικά μονοπάτια...

1940, ο Παναθηναϊκός (χαιρετάει) σε παιχνίδι προς τιμήν του Λύσανδρου Δικαιόπουλου, ποδοσφαιριστή του, που τη Πρωτομαγιά του 1938 έχασε τη ζωή του μέσα στο γήπεδο! 
Προφανώς ο Παναθηναϊκός εδώ (σύμφωνα πάντα με τους προπαγανδιστές) αποτίει φόρο τιμής στους κατακτητές...

...Και για κερασάκι στη τούρτα υπάρχει και αυτή εδώ αυτή η φωτογραφία που σίγουρα οι προπαγανδιστές και αγνοούν και δε γνωρίζουν...
Είναι από την ορκομωσία ΟΛΩΝ των ομάδων της Θεσσαλονίκης το 1928!!! 
H συγκεκριμένη φωτογραφία είναι δημοσιευμένη στην εφημερίδα "Η Αθλητική" στις 15 Νοεμβρίου 1928.
Όταν εννοούμε ΟΛΩΝ των ομάδων εννοούμε και τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ, να χαιρετάει με αυτόν τον ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ!!! 
Περαστικά σας....

Posted by
Aris Retro 1914

More

Άρης - Θεσσαλονίκη

Πάει καιρός από τότε που ένιωσα για πρώτη φορά τη διαφορετική χροιά που προσέφερε ο ΑΡΗΣ στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Είχα την ευτυχία να μένω στην περιοχή εκείνη όπου το χρώμα ήταν κιτρινόμαυρο. ΧΑΡΙΛΑΟΥ!!!
Όσοι γνωρίζουν τι σημαίνει ο σύλλογος που φέρει το Θεό του Πολέμου στο στήθος, γνωρίζουν και τι ακριβώς προσφέρει εδώ και έναν αιώνα στους κατοίκους της Νύμφης του Θερμαικού.
Μία ολόκληρη πόλη που πολλές φορές έφτασε να βρεθεί μπροστά σε μεγάλους θριάμβους, στιγμές δόξας και υπέρμετρης χαράς και περηφάνιας, μια πόλη που δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται!!!
Το χρωστά κατά πολύ μεγάλο ποσοστό στον ΑΡΗ, τον οποίο "γέννησε" για να της δίνει αυτό που της λείπει στη καθημερινότητα της. Φτωχομάνα από τα παλιά τα χρόνια, είχε μόνο λίγες ελπίδες για να αλλάξει και να βρεθεί ψηλά.
Η μεγαλύτερη της ελπίδα ήταν αυτός ο μέγας σύλλογος!
Η Θεσσαλονίκη λατρεύει το ποδόσφαιρο. Βρίσκεται μέσα στον ανατολίτικο χαρακτήρα της. Μέσα στην καρδιά της, στο "είναι" της!
Όταν πριν από ένα αιώνα μία παρέα στην περίοχή Βότση δημιουργούσε αυτόν τον Αθλητικό Σύλλογο μία μόνο σκέψη κυριάρχησε.
Πως θα κάνουμε τα παιδιά μας να ονειρεύονται;
Με την καθαρότητα της ψυχής, με το θάρρος της καρδιάς, με το σθένος του σώματος, μα πάνω απ' όλα με την περηφάνια και την πίστη προς τον ΑΡΗ και τους ανθρώπους του.
Οι πρώτοι τίτλοι έδωσαν χαρά και υπόσταση στον ΑΡΗ. Τα παιδιά του δεν κέρδισαν γιατί κάποιος τους το επέβαλε.
Οι φίλοι του δεν χάρηκαν γιατί αυτό που αγαπούσαν τους χάρησε κάτι που τους έκανε μονάχα να νιώσουν μεγάλοι.
Κέρδισαν γιατί η νίκη, έδωσε το δικαίωμα στην πολή αυτή να αλλάξει.
Να φύγει από τη μιζέρια, τη γκρίνια, πολλές φορές από τη φτώχεια, την ανυπομονησία και την κακαβουλία.
Συνέχισε για πολλά ακόμη χρόνια και οι πιστοί φίλοι της ομάδας την ακολούθησαν ακόμα και στις πιο αξεπέραστες
λύπες. Κανείς όμως δε μεμψιμοιρούσε. Δεν απέδωσε ευθύνες στο διπλανό του.
Παρά μόνο περίμενε υπομονετικά την επόμενη στιγμή του μεγαλείου.
Η συμπεριφορά αυτή ήταν αμοιβαία τόσο από τους αθλητές όσο κι από τους οπαδούς ή τα μέλη του συλλόγου.
Έτσι τα πράγματα εξελισσόταν πιο εύκολα.
Όταν ήρθε η ώρα να χτιστεί το γήπεδο όλοι έτρεξαν να βοηθήσουν. Ανιδιοτέλεια!!!
Ο Ναός έγινε σπίτι μας. Έδωσε το χώρο όπου θα μεγαλουργούσε η ομάδα με τους πολεμιστές της.
Που θα έδινε κύρος στην πόλη. Νέα όνειρα, νέες δόξες, νέοι που θα τιμούσαν τη φανέλα, φίλαθλοι που θα στήριζαν με κάθε τρόπο την όποια προσπάθεια χωρίς να ζητούν ανταλάγματα.
Ουσιαστικά, οι Θεοί δε λατρεύονται μόνο, ενίοτε διχάζουν.
Δεν έχει μεγάλη σημασία όταν γίνεται κάτι καλοπροαίρετα. Αλλά ότι και να έγινε σημασία έχει να μένει πίσω και χωρίς να αποτελεί ανάμνηση.
Τα όνειρα ΄μπορούν να γίνονται πραγματικότητα αρκεί να τα κυνηγάμε. Ο ΑΡΗΣ πάντοτε και με κάθε ευκαιρία έκανε την πόλη αυτή γνωστή στα πέρατα της Γης. Με κάθε τρόπο. Είτε γιατί κέρδιζε τίτλους, είτε μέσω της λατρείας που έδιχναν οι οπαδοί του.
Δεν έχει στόχους, όταν δεν μπορεί να ονειρεύεται.
Όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται ο ΑΡΗΣ έχει στην ιδιοσυγκρασία του το όνειρο του Μεγαλείου. Χωρίς να έχει ποτέ στη σκέψη του να το καταφέρνει με υπόγεια μέσα. Αυτό το γνωρίουν όλοι. Φυσικό είναι κάποιοι αυτό, να το ζηλεύουν και ακόμα χειρότερα να το φθονούν.
Αυτό μας κάνει να διαφέρουμε. Να ξεχωρίζουμε. Κανείς από εμάς δεν θα ήθελε να δει κάτι που κατακτήθηκε με δόλια μέσα. Όσο και να το απαιτούν κάποιες στιγμές οι περιστάσεις.
Το μαγικό άγγιγμα είναι αυτό που θα μας κάνει να του το ανταποδίσουμε κάθε φορά που ερχόμαστε να τον δούμε.
΄Ποτέ δεν θα πάψουμε να νιώθουμε πως οι πρόγονοι του θρυλικού ΑΡΕΩΣ, είναι εκεί και οδηγούν προς τον σωστό δρόμο. Είτε αυτό θα γίνει κάποτε είτε όχι.
Με το ταλέντο, την περηφάνια, την ψυχή και την καρδιά μας θα φτάσουμε ψηλά.
Όποτε κι αν γίνει αυτό, στα 100 χρόνια ή στα 200.
Εμείς δεν θα πάψουμε ποτέ να ονειρευόμαστε.
Γιατί μέχρι σήμερα πολλά μας έχουν πικράνει, πολλά μας έκαναν να θυμώσουμε, να φωνάξουμε να κλάψουμε.
Όμως βλέπουμε πως τα όνειρα μας αργά ή γρήγορα θα μας δώσουν χαρά και το χαμόγελο που λέιπει.
Δίνοντας χρόνο στους άξιους ανθρώπους, στα "δικά" μας παιδιά μέσα στο γήπεδο που φέρει το όνομα ενός μαχητή του ΑΡΕΩΣ ("Κλεάνθης Βικελίδης"), θα αντιληφθούμε το ΜΕΓΑΛΕΙΟ μας!!!

Posted by
Aris Retro 1914

More

Όλη η αλήθεια για τον "χαιρετισμό" του Άρη!

Παραμονές αγώνων Άρη-ΠΑΟΚ (ή και αντίστροφα) συναντάμε διάφορους "καλοθελητές" (κυρίως ανιστόρητους οπαδούς της άλλης ομάδας) που έχουν αναγάγει τη προπαγάνδα και τη παραπληροφόρηση ως επιστήμη! 

Η προπαγάνδα και παραπληροφόρηση που τελείται λοιπόν έχει να κάνει με μια φωτογραφία που "κυκλοφορεί" συχνά-πυκνά και που δυστυχώς τείνει να επηρεάζει και φίλους του Άρη που μπαίνουν στο τρυπάκι να πιστέψουν ό,τι  νομίζουν ότι μπορεί να βλέπουν...
Η φωτογραφία λοιπόν που έχουν "οικιοποιηθεί" οι ανιστόρητοι και τη παρουσιάζουν με... καμάρι είναι φωτογραφία του Άρη που έχει τραβηχτεί πρίν από τον τελικό κυπέλλου Ελλάδος στις 2 Ιουνίου 1940 ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Άρη στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. 
Η φωτογραφία δείχνει τον Άρη να χαιρετάει.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ'την αρχή και ας μάθουμε λιγάκι ιστορία στους αμόρφωτους και ανιστόρητους που "χρησιμοποιούν" τη συγκεκριμένη φωτογραφία για τους δικούς τους "ύπουλους" σκοπούς! 
Στις 4 Αυγούστου 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς επιβάλλει τη δικτατορία στην Ελλάδα και σε όλη τη χώρα ΑΠΑΝΤΕΣ ΧΑΙΡΕΤΑΝΕ κατ'αυτόν τον τρόπο! 
Είθισται σε σχολεία, σε αθλητικούς χώρους, σε πολιτικές συγκεντρώσεις, σε οποιοδήποτε κοινωνικό γεγονός ΟΛΟΙ οι άνθρωποι να χαιρετάνε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ με αυτόν τον τρόπο! 
Φυσικά αυτό το γεγονός δεν το γνωρίζουν οι ανιστόρητοι φροντίζοντας τη συγκεκριμένη φωτογραφία να τη μοντάρουν γράφοντας πάνω της για φιλίες με κατακτητές...

Να τους ενημερώσω λοιπόν τους ανιστόρητους πως η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940 ενώ ακολούθησε η γερμανική εισβολή τον Απρίλιο του 1941.
Η φωτογραφία μας θυμίζω, είναι στις 2 Ιουνίου 1940, άρα χρονικά πρίν από τα μεγάλα γεγονότα, εκτός και αν πιστεύουν οι "καλοθελητές" πως μόνο ο Άρης χαιρετούσε έτσι ή ο Άρης κατα τη φαντασία τους ήταν οι "πράκτορες" στην αθλητική και μη ζωή της χώρας...
Από τα στοιχεία που προκύπτουν και αυτό που γνωρίζουν επίσης άπαντες (εκτός των ανιστόρητων οπαδών τους) είναι πως ο συγκεκριμένος χαιρετισμός υπήρχε πρίν τη δικτατορία του Μεταξά! 
Παρακάτω παραθέτω μοναδικά φωτογραφικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Αύγουστος 1936, στη τελετή έναρξης στην Αθήνα ποδοσφαιριστές χαιρετάνε τον Δήμαρχο της Αθήνας Κώστα Κοτζιά! 


1935, κατά ένα παράξενο λόγο (για τους ανιστόρητους) αθλητές της Εθνικής Ομοσπονδίας παρελάσουν με το χέρι υψωμένο...

1937, ποδηλατιστές χαιρετάνε και αυτοί (μάλλον και αυτοί κατα το φτωχό μυαλό τους έχουν συνάψει "φιλίες"...)

Ιούνιος 1939, 32 ολόκληροι Σύλλογοι με αθλητές έχουν συνάψει και αυτοί "φιλίες" με τον κατακτητή... (πάντα με το μυαλό των προπαγανδιστών)
1939, προφανώς και οι μαραθωνοδρόμοι "συμμετέχουν" στη χαιρετούρα....

1940, να μη "ξεχάσουν" οι προπαγανδιστές οπαδοί την επόμενη φορά να βάλουν μαζί με τη φωτογραφία του Άρη και τους αθλητές-σπουδαστές του Μετσόβιου Πολυτεχνείου...
25.09.1940 Παναθηναϊκός, Εθνικός και Ατρόμητος μάλλον και αυτοί βρίσκονται μαζί με τον Άρη σε διαβολικά μονοπάτια...

1940, ο Παναθηναϊκός (χαιρετάει) σε παιχνίδι προς τιμήν του Λύσανδρου Δικαιόπουλου, ποδοσφαιριστή του, που τη Πρωτομαγιά του 1938 έχασε τη ζωή του μέσα στο γήπεδο! 
Προφανώς ο Παναθηναϊκός εδώ (σύμφωνα πάντα με τους προπαγανδιστές) αποτίει φόρο τιμής στους κατακτητές...

...Και για κερασάκι στη τούρτα υπάρχει και αυτή εδώ αυτή η φωτογραφία που σίγουρα οι προπαγανδιστές και αγνοούν και δε γνωρίζουν...
Είναι από την ορκομωσία ΟΛΩΝ των ομάδων της Θεσσαλονίκης το 1928!!! 
H συγκεκριμένη φωτογραφία είναι δημοσιευμένη στην εφημερίδα "Η Αθλητική" στις 15 Νοεμβρίου 1928.
Όταν εννοούμε ΟΛΩΝ των ομάδων εννοούμε και τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ, να χαιρετάει με αυτόν τον ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ!!! 
Περαστικά σας.... 
Panos 

Posted by
Aris Retro 1914

More

Άρης, ο πρώτος ελληνικός Σύλλογος που "πάτησε" Τουρκία!

Το τι ήταν ο ΑΡΗΣ σε αθλητικό επίπεδο τη δεκαετία του 20 και του 30,λίγο πολύ το ΄χουμε καταλάβει.Ήταν η καλύτερη ομάδα της Ελλάδας,το Νο1.
Η αίγλη όμως που ΄χε αποκτήσει,στα γήπεδα,το όνομα "ΑΡΗΣ" εκτεινόταν κι εκτός αυτών,ο σύλλογος είχε αναπτύξει ευρύτερη δυναμική κι αυτό το αποδεικνύει η σημερινή ανάρτηση.
Δεν είναι απλά τα πράγματα,τα φιλικά στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν άλλα δυο διεθνή φιλικά απ' τα δεκάδες που ο ΑΡΗΣ έδινε όλα τα προηγούμενα 15 χρόνια.
Ήταν άλλης τάξης μεγέθους δηλαδή.
Σε διττό επίπεδο,και αθλητικό και εθνοπολιτικό.
Σε αθλητικό επίπεδο,η Φενέρ κι η Γαλατά ήταν δυο μεγάλες ομάδες της Τουρκίας,όπως και σήμερα,κι οπωσδήποτε ήταν παιχνίδια που προσέδιδαν τη γοητεία των μεγάλων διεθνών φιλικών αγώνων,όπως κάθε άλλο ματς με σημαντική ομάδα του εξωτερικού.
Αυτό που κάνει τη μεγάλη διαφορά και αποδεικνύει το ρόλο του συλλόγου τα χρόνια εκείνα,είναι αφενός το timing,η στιγμή που έγιναν τα φιλικά αυτά και φυσικά ο τόπος διεξαγωγής τους.
Τα γεγονότα του 1922 είναι πολύ νωπά στις μνήμες του ελληνικού λαού και σε πολιτικό επίπεδο βρισκόμασταν σε μια φάση ομαλοποίησης των διμερών σχέσεων με την Τουρκία.
Κι η κατάληξη αυτής της προσπάθειας ομαλοποίησης των σχέσεων των δυο χωρών ήταν το γνωστό Σύμφωνο Φιλίας του 1930 που υπέγραψαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος κι ο Ισμέτ Ινονού.
Κι εδώ είναι το κρίσιμο σημείο,οι ημερομηνίες που έλαβαν χώρα αυτά τα γεγονότα.
Το Σύμφωνο Φιλίας υπεγράφη την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 1930 κι ο ΑΡΗΣ έφτασε στην Κωνσταντινούπολη μία βδομάδα πριν (Πέμπτη 23 Οκτωβρίου) κι έδωσε τους δυο φιλικούς αγώνες του την Παρασκευή 24 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 1930.
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά; Ότι ο ΑΡΗΣ ήταν ο σύλλογος εκείνος που απ' όλους τους άλλους ελληνικούς επιλέχθηκε αυτός ως ο σπουδαιότερος,ως το καλύτερο όνομα απ' την πλευρά της Ελλάδας για να αντιμετωπίσει τα δυο καλύτερα ονόματα της Τουρκίας,προκειμένου ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο να συμβάλλουν (και γιατί όχι να μετρήσουν κλίμα κι αντιδράσεις) στην υπογραφή αυτής της σημαντικής συμφωνίας.
Δε χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο,νομίζω ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε τη σημασία των γεγονότων και την αίγλη που ΄χε ο ΑΡΗΣ την εποχή εκείνη.
Για την ιστορία,να πούμε δυο κουβέντες γύρω απ' το ταξίδι αυτό και τους δυο αγώνες.
Η ομάδα ταξίδεψε στην Κων/πολή με το τραίνο,έφτασε στις 23 Οκτωβρίου,δεχόμενη υποδοχή από πλήθος Ελλήνων της Πόλης και κατέλυσε στο ξενοδοχείο "Μπρίστολ".
Οι δυο αγώνες έλαβαν χώρα στο γήπεδο "Ταξίμ" (έδρα και των 3 μεγάλων ομάδων της Κων/πολης τότε) που έκλεισε ως ποδοσφαιρικό γήπεδο το 1939 και σήμερα είναι το πάρκο Ταξίμ.
Στον αγώνα της 24ης Οκτωβρίου ήρθαμε ισόπαλοι 2-2 με την Φενέρ και στον αγώνα της 26ης Οκτωβρίου χάσαμε 5-1 απ' την Γαλατά,πράγμα που στεναχώρησε τόσο τους ποδοσφαιριστές της ομάδας ώστε επέστρεψαν κλαίγοντας στο ξενοδοχείο,αρνούμενοι να φάνε.
Το απόγευμα έγινε επίσημη δεξίωση στην αποστολή της ομάδας από Τούρκους επίσημους και τη Δευτέρα 27 Οκτωβρίου η ομάδα επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη.
Πρόεδρος της ομάδας ήταν ο μεγάλος Γιάννης Αγγέλου και προπονητής ο Τσέχος Ντε Βαλέρ.

Posted by
Aris Retro 1914

More

Άρης 1928

Η φωτογραφία αυτή που βλέπουμε έχει ιστορική αξία.
Είναι η πρώτη πρωταθλήτρια ομάδα στην ιστορία της Ελλάδας κι αυτό το προνόμιο το είχε ο ΑΡΗΣ.
Να γραφτεί στη λίστα αυτή των πρωταθλητών ΕΠΟ ως ο πρώτος σύλλογος στην χρονολογική κατάταξη.
Το πρωτάθλημα του 1928 ήταν μια παλικαρίσια επιτυχία,η φουρνιά εκείνη είχε εκτός από παικταράδες και λιοντάρια στην ψυχή.
Κι αυτό το αποδεικνύει,ο τρόπος που κατακτήθηκε εκείνο το πρωτάθλημα.
Θυμίζουμε τη σειρά των αγώνων,την αλληλουχία των γεγονότων,ώστε να συναισθανθούμε καλύτερα πώς ήρθε εκείνη η επιτυχία.
Μιλάμε πάντα για την τελική φάση του πρωταθλήματος 1928,στον όμιλο δηλαδή των 3 ομάδων (ΑΡΗΣ,Εθνικός,Ατρόμητος) που διεκδικούσαν τον τίτλο.
Οι πρώτες δυο αγωνιστικές για τον ΑΡΗ έλαβαν χώρα στην Αθήνα.
1η αγωνιστική με αντίπαλο τον Ατρόμητο.Βρισκόμαστε πίσω στο σκορ με 1-0 αλλά τελικά επικρατούμε με 1-3,μια επική ανατροπή με δυο γκολ του μεγάλου Νίκου Αγγελάκη κι ένα του Ζαρέ Μινασιάν.
2η αγωνιστική,ήττα με 3-2 απ' τον Εθνικό που παίρνει προβάδισμα στα προγνωστικά για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.Κι ο Εθνικός τότε δεν ήταν αυτό που είναι σήμερα,αλλά ισάξιος (μην πω καλύτερος) του Ολυμπιακού,με πολλούς διεθνείς παίκτες (Τσιριτάκης,Χέλμης,Χούμης,Ζούρντος)
Οι δυο επόμενες και καθοριστικές αγωνιστικές θα διεξάγονταν στη Θεσσαλονίκη.
3η αγωνιστική υποδεχόμαστε τον Ατρόμητο.Η ομάδα πετάει,επικρατεί εύκολα με 3-1 με δυο γκολ του Λεονταρίδη κι ένα του Αγγελάκη (πάλι αυτός άνοιξε το σκορ όπως και στο ματς με Ατρόμητο στην Αθήνα).
4η αγωνιστική και τελευταία.Αυτή θα έκρινε τον πρωταθλητή.
Η βαθμολογία μέχρι πριν τον "τελικό" με τον Εθνικό είναι: Εθνικός 5β,ΑΡΗΣ 4β.
Όπως αντιλαμβανόμαστε δηλαδή,μόνο με νίκη κερδίζαμε το πρωτάθλημα,καθώς το βαθμολογικό σύστημα το 1928 ήταν 2-1-0.
Εδώ,λοιπόν,φάνηκε τι λέοντες είχε εκείνη η ομάδα,τι Αρειανή ψυχή είχαν ώστε σ' ένα αγώνα τέτοιας σημασίας,που θα έγραφε ιστορία καθώς ο πρωταθλητής θα είχε την τιμή να γράφεται στον αιώνα τον άπαντα ως ο πρώτος πρωταθλητής Ελλάδος,κέρδισαν πανάξια και τον Εθνικό και το τρόπαιο.
Και μόνο το γεγονός πως ο Εθνικός προηγήθηκε στο σκορ,αποδεικνύει τη δυσκολία που απέκτησε η υπόθεση κατάκτησης του πρωταθλήματος.
Αλλά είπαμε εκείνος ο ΑΡΗΣ ήταν γεννημένος νικητής και πρωταθλητής.
Με επική αντεπίθεση στο Β' ημίχρονο γίνεται η μεγάλη ανατροπή και το 0-1 έγινε 3-1 μέσα σε θύελλα πανηγυρισμών.
Τα δυο απ' τα τρία γκολ,ο καρμικός Διονύσης Καλτέκης.Ο άνθρωπος που μόνο καλή τύχη έφερνε στον ΑΡΗ,καθώς είχε συμμετοχή σε όλα τα πρωταθλήματα είτε σαν παίκτης είτε σαν προπονητής,έκανε πάλι το θαύμα του.Το 2-1 πέτυχε ένας ακόμη καθοριστικός ποδοσφαιριστής για το πρωτάθλημα του 1928,ο Αρμενικής καταγωγής Ζαρέ Μινασιάν,ο οποίος κι αυτός βρισκόταν πάντα εκεί που έπρεπε και έβαζε το κρίσιμο (δεύτερο) γκολ που έδινε το προβάδισμα στην ομάδα.
Αυτός λοιπόν ήταν ο μεγάλος ΑΡΗΣ του 1928 που μας χάρισε τη μοναδική τιμή,κάθε φορά που βλέπουμε τη λίστα πρωταθλητών να βρίσκεται πρώτος στη σειρά και να μας χαρίζει την αιώνια αυτή περηφάνια.

Posted by
Aris Retro 1914

More

Το μεγάλο ρεκορ του Αγγελάκη!

Φωτογραφία που σίγουρα βλέπετε για πρώτη φορά, με τη δική της ξεχωριστή ιστορική σημασία! 
Στα αριστερά, ο μεγαλύτερος γκολτζής στην ιστορία του Άρη, Νίκος Αγγελάκης. 
10.04.1932 Άρης - Απόλλων Αθ. 6-1 (φώτο) 
Ο Νίκος Αγγελάκης σημειώνει ένα μοναδικό ρεκορ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου! (αξεπέραστο μέχρι σήμερα).
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο λίγοι ποδοσφαιριστές το έχουν πετύχει! 
Πετυχαίνει 6 γκολ σε επίσημο παιχνίδι (και μάλιστα σε ένα ημίχρονο).
Δυστυχώς αποχώρησε τραυματίας στο ημίχρονο.
Δε θα μάθουμε ποτέ πόσα γκολ θα μπορούσε να βάλει αν συνέχιζε στο συγκεκριμένο παιχνίδι!

Posted by
Aris Retro 1914

More

O μεγάλος Άρης!

Στα προπολεμικά χρόνια της Ελλάδας το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό.
Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και η Μικρασιατική καταστροφή συνθέτουν μια άκρως "απαγορευτική" αθλητική και ποδοσφαιρική δραστηριότητα.
Ό,τι σχετίζεται με τον Άρη ξεκινάει το 1922 (το πρώτο Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης) και το 1928 (το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα).
Οι επίσημοι αγώνες λίγοι και περιορισμένοι καθώς το ελληνικό ποδόσφαιρο σε πρώιμη και βρεφική μορφή κάνει τα πρώτα του βήματα.
Ο Άρης και οι άνθρωποι που τον διοικούν θέλουν τη νέα ποδοσφαιρική δύναμη που ανατέλει ενεργή! 
Απόψε θα μιλήσουμε για τα προπολεμικά φιλικά του Άρη και τη σημασία που είχαν τόσο για τους ανθρώπους του όσο και για την ίδια την οντότητα και ύπαρξη του Συλλόγου.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι από το 1922 και έπειτα ο Άρης έδινε περίπου 10-15 επίσημους αγώνες τη χρονιά και καμοιά 20-30 φιλικούς αγώνες! 
Φιλικούς αγώνες με ελληνικές ομάδες αλλά και ξένες ομάδες, με Αγγλικούς και Γαλλικούς στόλους! 
Το πρώτο φιλικό με ξένη ομάδα δόθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1923 με τη Σπορτ Κλούμπ (νίκη 3-1) και τον Άρη να πρωτοπορεί καθώς μέχρι εκείνη την ημερομηνία καμοιά ελληνική ομάδα δεν είχε αντιμετωπίσει ξένη. 
Λανθασμένα αναγράφεται η Πέλιστερ (ή για άλλους Περιστέρ Μοναστηρίου) ως η πρώτη ξένη ομάδα που αντιμετώπισε ο Άρης! 
Την αντιμετώπισε αλλά ένα χρόνο αργότερα, το 1924 και την άτυπη ρεβάνς μαζί της το 1925.
Η ποδοσφαιρική κοινότητα της Θεσσαλονίκης βλέπει τον Άρη πολλές φορές να αγωνίζεται σχεδόν 2 φορές τη βδομάδα. 
Κυρίως φιλικά παιχνίδια με τη διοίκηση να γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει... 
Ο Άρης δυνάμωνε μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο και κέρδιζε τις εντυπώσεις, κοινώς "έφτιαχνε" το όνομα του, γιγάντωνε συνεχώς και κέρδιζε τον θαυμασμό και τον σεβασμό όλων! 
Από το 1922 εώς το 1930 ο Άρης κερδίζει 6 Πρωταθλήματα ΕΠΣΜ ενώ το 1928 το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα γίνεται και αυτό δικό του. 
Ο συνδετικός "κρίκος" όλων αυτών των επιτυχιών κρύβει ένα μεγάλο μυστικό... 
Τα φιλικά παιχνίδια που έδινε ο Άρης του έδωσαν ιδιαίτερη αίγλη και λάμψη ενώ το όνομα του ακουγόταν σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Αν υπολογίσουμε ότι απ'τις αρχές της δεκαετίας του 20' μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Άρης (σε σύνολο περίπου 18 χρόνων) έπαιξε περίπου 250 επίσημους αγώνες τότε το σύνολο των φιλικών αγώνων είναι σίγουρα διπλάσιο! 
Ο Άρης υπήρξε πραγματικά τεράστιος γιατί αντιμετώπιζε με δέουσα προσοχή και σεβασμό και τα επίσημα παιχνίδια και τα φιλικά. 
Ούτως οι άλλως τα φιλικά παιχνίδια της προπολεμικής εποχής είχαν μια ξεχωριστή επισημότητα! 
Ο κόσμος διψούσε εκείνη την εποχή για ποδόσφαιρο, σχεδόν κάθε 3 μέρες έβλεπε μπάλα, φανταστείτε το να γίνεται αυτό σήμερα, πόσο "γεμάτοι" θα είμασταν όλοι μας... 
΄Όπου και αν έπαιζε ο Άρης είτε στο παλιό γήπεδο του εκεί κάπου γύρω στη Λεωφόρου Στρατού είτε στο παλιό γήπεδο του Ηρακλή κάθε φιλικός αγώνας ήταν πραγματικά μια ποδοσφαιρική γιορτή! 
Δεν υπάρχει φιλικός αγώνας του Άρη που να μην κέντριζε το ενδιαφέρον της Θεσσαλονίκης αλλά και ολόκληρου του Πανελληνίου! 
Δεν υπήρχε όνομα του αντιπάλου, υπήρχε μόνο ο Άρης και οι χιλιάδες φίλοι του που συγκεντρώνονταν μαζικά στα ξερά γήπεδα με τις ξύλινες ή όρθιες εξέδρες.
Κάθε φιλικός αγώνας ήταν παράλληλα σαν επίσημος! 
Ποδοσφαιριστές που διψούσαν να διακριθούν, κόσμος που λυσμονούσε να δεί καρτερικά τους Αγγελάκη, Κίτσο, Βικελίδηδες και άλλους να κάνουν τα δικά τους μικρά και μεγάλα ποδοσφαιρικά "θαύματα"! 
Η εφημερίδα της επόμενης μέρας που πουλούσαν πάγκοι και πλανώδιοι γίνονταν "φύλλο και φτερό" από τον κόσμο αλλά και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές που διάβαζαν τα ονόματα τους στις αθλητικές στήλες με τα ποδοσφαιρικά τους κατορθώματα! 
Ο Άρης δε θα ήταν ποτέ αυτός που είναι σήμερα, τόσο μεγάλος και τρανός, αν οι άνθρωποι του δε φρόντιζαν μέσα στη γενική "στειρότητα" των επίσημων αγώνων να είναι τόσο "υπερπλήρης" αγωνιστικά με τα φιλικά! 
Η αγωνιστική "ταυτότητα" του Άρη μεγαλούργησε τα προπολεμικά χρόνια με τη "μίξη" επίσημων και φιλικών αγώνων και ίσως αυτή να είναι η πιο σημαντική περίοδος της ιστορίας του! 
Aυτός είναι ο μεγάλος Άρης!

Posted by
Aris Retro 1914

More

Ο Άρης και η ίδρυση του!

Ο Άρης Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1914 (ουσιαστικά) από μαθητές.
Ναι μαθητές, οι οποίοι φοιτούσαν στο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης (Ελληνικό Γυμνάσιο ή Γυμνάσιο Αρρένων) κοντά στη Καμάρα, το οποίο υπήρξε η "κοιτίδα" του Άρη!
Το εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο που βρισκόταν στην οδο Εγνατίας 132 και αποτελούσε ένα από τα σπάνια στολίδια αυτού του δρόμου ήταν ο χώρος οπου γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία του Άρη.
Σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλλερ με δωρεά του εθνικού ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού.
Το 1914 με την άυξηση των μαθητών, το ιστορικό σχολείο διχοτομείται σε Α' και Β' γυμνάσια που εξακολουθούν να συστεγάζονται ως το 1918 στο ίδιο κτίριο.
Τη χρονιά αυτή το παλιό κτίριο κρίνεται ακατάλληλο εξαιτίας της πυρκαγιάς και το Α' Γυμνάσιο μετεστεγάζεται τελικά το 1921 στο κτίριο της οδού Βασ.Γεωργίου στη Βίλα Γιόσεφ Μοδιάνο.
Η αποφοίτηση μιας γενιάς μαθητών οδήγησε στην ανάγκη δημιουργίας ενός Συλλόγου ώστε να παραμείνουν όλοι μαζί.
Η ιδέα έγινε πράξη στις 25 Μαρτίου 1914, όταν σε καφενείο στη περιοχή Βότση (ή κατα άλλους στο εξοχικό του Φλόκα) έγινε η επισημοποίηση της ίδρυσης του νέου Συλλόγου.
Στη πρώτη φώτο βλέπουμε -ίσως για πρώτη φορά- το κτίριο που στέγαζε τους ιδρυτές του Συλλόγου, στη δεύτερη φώτο τη Βίλα Μοδιάνο και στη τρίτη φώτο αποφοίτους και καθηγητές του Γυμνασίου Θεσσαλονίκης τη σχολική χρονιά 1914-1915 μέσα στους οποίους εικάζεται ότι βρίσκονται και ιδρυτές του Άρη Θεσσαλονίκης.
Ήδη ερευνάται και είναι πολύ πιθανόν να βρεθεί και σε φωτογραφία το περίφημο καφενείο στου Βότση.

Posted by
Aris Retro 1914

More

Ο αξεπέραστος Κλεάνθης Βικελίδης!

Ευτυχώς που υπάρχουν τα αποκόμματα και αποθεώνουν τον Κλεάνθη,διότι εμείς μέσα απ΄τα κιτρινόμαυρα γυαλιά μας θα θεωρούνταν πως υπερβάλλουμε και τον πολύ καλό ποδοσφαιριστή Βικελίδη,τον κάνουμε σούπερ σταρ.Όπως διαβάζετε,"χειρότερα" από μας τα γράφουν οι δημοσιογράφοι της εποχής.
Κι επειδή για Κλεάνθη έχουμε γράψει πολλά,σχεδόν τα πάντα,να σταθούμε λίγο σε κάτι,σε μια πληροφορία που αποδεικνύει δυο πράγματα.
Και ότι ήταν σούπερ σταρ και ότι ήταν ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μέχρι το μεδούλι.
Στο απόγειο της καριέρας του,στη δεκαετία του 30,όταν κι ήταν διεθνής,η ρουμανική ομάδα Venus του έκανε πρόταση.
Η Venus σήμερα δεν είναι τίποτα,τότε ήταν απ' τις πλουσιότερες ομάδες της Ευρώπης.
Μάλιστα είχε ήδη εντάξει στο δυναμικό της έναν άλλον σπουδαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή της εποχής,τον Κώστα Χούμη του Εθνικού.
Πολλά λεφτά,προοπτική διεθνούς καριέρας,το δέλεαρ της μεταγραφής προφανές,αλλά για Κλεάνθη μιλάμε.
Όταν έφτασε,λοιπόν,στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης κι ετοιμαζόταν να αναχωρήσει για Ρουμανία,το μετάνιωσε,έσκισε το εισιτήριο του και παρέμεινε τελικά στον ΑΡΗ,"αδικώντας" ίσως τον εαυτό του και την προοπτική που ανοιγόταν μπροστά του για μεγάλη διεθνή καριέρα.
Ίσως ακολούθησε το παράδειγμα του μεγάλου αδελφού του,του Κώστα,ο οποίος όταν σε ηλικία 20 ετών,πήγε στην Αθήνα για να εγγραφεί στην Οδοντιατρική Σχολή,τον πλησίασαν κι ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός αλλά αυτός έμεινε πιστός στον ΑΡΗ.
Αυτοί ήταν λοιπόν οι Βικελίδηδες.Η θρυλική οικογένεια,τα 3 αγόρια αλλά και τα 4 απ' τα 5 κορίτσια που έφτιαξαν τον μεγάλο ΑΡΗ σε αθλητικό επίπεδο κι ευτυχώς το 2004 αποφασίστηκε πως πρέπει να τιμηθεί,συνολικά,στο πρόσωπο του Κλεάνθη και να ονομαστεί το γήπεδο μας έτσι όπως ξέρουμε.
Και στεναχωριέμαι και εκνευρίζομαι όταν κάποιοι επιλέγουν την τοπωνυμία αντί του ονόματος της οικογένειας,τη στιγμή που άλλες ομάδες ψάχνουν και δε βρίσκουν ονόματα για τα γήπεδα τους,εμείς έχουμε έναν ποδοσφαιρικό θρύλο στην ιστορία μας και τον υποβαθμίζουμε.
Ίσως γιατί κι ο ίδιος ο ΑΡΗΣ δε φρόντισε να εκπαιδεύσει τον κόσμο,να του διδάξει ιστορία και να αντιληφθεί το μέγεθος και το μεγαλείο της οικογένειας,ούτως ώστε να συναισθανθεί γιατί πρέπει έτσι να αποκαλεί το γήπεδό μας.

Posted by
Aris Retro 1914

More
Από το Blogger.

Copyright © / ARIS 1914

Template by : Urang-kurai / powered by :blogger